Zabytki

Katedra gorzowska

Jeden z najstarszych zabytków w mieście. Wybudowana w latach 60. XIII wieku. Obecnie kościół pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Najważniejsza świątynia diecezji zielonogórsko-gorzowskiej, potocznie zwana matką lubuskich kościołów. Korpus kościoła nakryty wysokim dwuspadowym dachem. Najcenniejszy zabytek Katedry to renesansowy ołtarz skrzydłowy z około 1600 roku (zwany też ołtarzem głównym).
Kilkakrotnie odnawiana i przechodząca drobne przebudowy. W 2007 roku, na jubileusz 750-lecia Miasta, wieża i kościół zyskały efektowną zewnętrzną iluminację. 1 lipca 2017 roku wybuchł pożar w górnej części wieży katedralnej. Spłonęło wnętrze V i VI kondygnacji oraz zegar z mechanizmem z XIX wieku i punkt widokowy. Kościół przeszedł gruntowny remont, który trwał 2,5 roku. Katedra gorzowska to pierwsza w Polsce świątynia, której remont przywrócił pierwotny wygląd. Otwarta ponownie w 2021 roku. W powojennej historii Katedry w jej przedsionku pochowano biskupów: Teodora Benscha (w 1958 roku) i Wilhelma Plutę (1986), Adama Dyczkowskiego i Antoniego Stankiewicza (2021).
Więcej w Multimedialnej Encyklopedii Gorzowa.

Stary Rynek

Centralny punkt dawnego Starego Miasta, obecnie najważniejszy plac w mieście z kościołem katedralnym. Prawdopodobnie wytyczony już w chwili założenia miasta, w 1257 roku. Pierwotnie z przeznaczeniem handlowym (targi i jarmarki), a z czasem o znaczeniu reprezentacyjnym, z ratuszem miejskim. Wielokrotne zmiany zabudowy centrum i układu ulic powodowały zmiany granic samego rynku. Obecnie Starym Rynkiem określany jest plac z katedrą i fontanną Pauckscha, pomiędzy ulicami: Chrobrego, Sikorskiego i Obotrycką. Jedną z atrakcji Starego Rynku jest gorzowska Aleja Gwiazd - tablice wmurowane w bruk rynku, upamiętniające nieżyjących gorzowskich artystów i twórców kultury.

Spichlerz

XVIII-wieczny szachulcowy magazyn zbożowy, usytuowany na lewym brzegu Warty. Obecnie jeden z cenniejszych zabytków Gorzowa Wlkp. Dokładna data wybudowania nieznana. Powstał po 1763 roku na miejscu reduty broniącej przeprawy mostowej. Przylegał do przeładunkowego nabrzeża. W drugiej połowie XIX wieku przekształcony w magazyn na potrzeby wojska. Po zakończeniu I wojny światowej i podpisaniu Traktatu Wersalskiego stracił na znaczeniu militarnym. Po 1920 roku, podobnie jak znajdujący się w centrum miasta Arsenał, przystosowany do działalności handlowej.

Po wojnie mieścił się tu magazyn GS Samopomoc Chłopska. W 1980 roku przeszedł kilkuletni gruntowny remont, po którym stał się własnością muzeum. Jego uroczyste otwarcie nastąpiło w 1989 roku. Ponownie odnowiony w latach 2010-2011. Obecnie siedziba Muzeum Lubuskiego.

Estakada kolejowa

Jeden z symboli miasta i jeden z najbardziej rozpoznawalnych elementów panoramy Gorzowa. Wybudowany w latach 1910-1914, jest najdłuższą tego typu konstrukcją w Polsce (2116 m). Składa się z ponad 70 sklepień o łukowatym kształcie, poprzedzielanych pięcioma stalowymi wiaduktami przy ulicach: Herberta, Chrobrego (prowadzącej na most Staromiejski), Wodnej, Młyńskiej i Garbary. Na gorzowskiej estakadzie wzorowane były podobne konstrukcje budowane później m.in. w Berlinie i Wrocławiu.
W trakcie budowy wyburzona została cała zabudowa dzisiejszej ulicy Nadbrzeżnej (wówczas Bollwerk). Zachowano jedynie willę Herzoga - znaną po wojnie m.in. jako siedzibę Ligi Obrony Kraju. Obecnie wiadukt jest częścią linii kolejowej nr 203, łączącej Kostrzyn (woj. lubuskie) z Tczewem (woj. pomorskie). W 2009 roku został wpisany do rejestru zabytków. W kwietniu 2017 roku, pod nadzorem konserwatora zabytków, rozpoczął się remont wiaduktu, który został czasowo zamknięty dla ruchu pociągów.

Mury obronne

Obok katedry drugi najstarszy zabytek Gorzowa Wlkp. Pierwotnie w postaci drewnianej palisady, przypuszczalnie budowane krótko po lokacji miasta (1257). Później ceglano-kamienne. W czasach powojennych atrakcja turystyczna Gorzowa Wlkp. Z liczących ponad 4400 metrów murów do dzisiaj zachował się jedynie ich 130-metrowy fragment (między ulicą Hawelańską i Zabytkową). Zachowały się cztery baszty (czatownie) łupinowe. Wzdłuż północnej strony murów znajduje się skwer - ślad po zasypanej fosie.

Pawilon widokowy na Kozaczej Górze

Pawilon widokowy na Kozaczej Górze został wybudowany w 1909 roku. To część Parku Siemiradzkiego. Rozciąga się z niego widok na północno-zachodnią część miasta, z Katedrą i Lubuskim Urzędem Wojewódzkim. Docelowy punkt wielu spacerowiczów.

Most Staromiejski

Znany też jako most Gerloffa i most Manifestu Lipcowego. Pierwszy most na Warcie o żelbetowej konstrukcji, wybudowany w latach 1924-1926. Następca drewnianego mostu, który spłonął 1 lipca 1905 roku. Wybudowany w 1924 roku - dopiero dziewiętnaście lat po pożarze drewnianego poprzednika. We wrześniu 1999 roku most otrzymał imię mostu Staromiejskiego. w latach 2006-2007 miał miejsce - kolejny już - gruntowny remont. Przęsła zostały rozebrane, a filary przebudowane od podstaw. Dzięki metalowym, kutym balustradom i stylowym latarniom zyskał na estetyce. Przy zjeździe od strony Zawarcia wybudowano nowe rondo z platformą widokową (Dominanta)

Łaźnia publiczna i placówka sportowo-rekreacyjna. Wybudowana w latach 1928-1930 według projektu berlińskiego architekta Fritza Crzellitzera, z inicjatywy i przy finansowym wsparciu landsberskiego przemysłowca i społecznika Maxa Bahra. Jej najważniejszym elementem był basen o długości 25 m. Przed wojną łaźnia posiadała też 27 wanien i 8 kabin natryskowych. Z czasem łaźnia straciła na znaczeniu. W latach 90. ub. wieku były już tylko 4 wanny i 2 natryski. Basen funkcjonował do 2002 roku. Wówczas jego nieckę zabudowano i przystosowano do potrzeb klubu tenisa stołowego Gorzovia Gorzów Wlkp. Nadal funkcjonują przychodnie rehabilitacyjne. W 2001 roku w holu odsłonięto (ponownie) popiersie Maxa Bahra - fundatora łaźni.